advertentie
Hoe komt het dat de vrijwilligers graag bij ZorgErf komen werken?
Van Chauffeur naar bakker
Rein is helemaal op zijn plek in de keuken. Hij is als jongeman zijn werkzame leven als banketbakker begonnen en staat nu, onder andere, appeltaart te maken in zijn vrijwilligerstijd. Het is niet het enige werk wat Rein bij ZorgErf heeft gedaan. Rein loopt er al zo’n 6 jaar rond. Ooit begonnen bij ZorgErf om weer onder de mensen te zijn: “Via mijn schoonzus, die hier werkt, kon ik hier terecht. Ik pakte het dagelijkse ritme daardoor weer op met wat vrijwilligerswerk. Later ben ik chauffeur geworden en ben ik mensen voor de dagbesteding gaan ophalen. Mensen met dementie zijn puur. Ze kennen je niet bij naam, maar herkennen wel je gezicht en dat je bij de bus hoort. Ook al hoorde ik soms voor de 100ste keer hetzelfde verhaal, het verveelt nooit.”
Zorgen dat alles op rolletjes loopt in de woonkamer
“Zo zit ik dan ineens om twaalf uur in de middag een ijsje te eten in het centrum van Putten met een paar bewoners. Ja, dat soort spontane acties zijn hier mogelijk, maar dat maakt het ook extra leuk om hier te zijn.” Aan het woord is Lize, ze is vervroegd met pensioen gegaan na 45 jaar een werkzaam leven te hebben gehad in de financiële sector. Zij kwam met ZorgErf in aanraking, omdat haar moeder hier kwam wonen. “Ik zeg soms wel eens ‘opgenomen’, dat ze hier werd opgenomen, maar mijn moeder zei zelf dat ze hier op vakantie was. Zo voelde dat ook echt voor haar.” Lize had niets met de zorg. Het leek haar ook niets om voor mensen te zorgen. Haar moeder kwam op Hofje 2 te wonen, waar ze nu zelf al drie jaar vrijwilligerswerk doet. “Je raakt er toch vertrouwd mee. En de sfeer is hier ontspannen en echt gezellig. Toen mijn moeder overleed heb ik eerst wat anders gedaan, maar ik wilde heel graag terugkomen om voor de mensen op Hofje 2 te zorgen. En nu zorg ik ervoor dat alles wat gebeuren moet in de woonkamer, gebeurt.”
Je doet er toe
Rein vervolgt: “Je krijgt een band met ze, je hoort veel over hun vroegere leven. Soms had ik tijd over dan maakte ik een extra rondje door de polder. Je komt dan voor prachtige verrassingen te staan: Zo reed ik even over de Beulekamperweg en de meneer die met me meereed leefde ineens op. Bleek hij daar te zijn opgegroeid. De beste meneer begon te vertellen en te vertellen en heeft me zo vaak bedankt voor de hele mooie reis. Terwijl ik gewoon de vrijheid heb gepakt om nog een rondje met de beste man te maken. Ik doe niets bijzonders, maar krijg zoveel terug.”
Ik kom met plezier hier naartoe en ik kom thuis met verhalen. Daarnaast heb ik tijd om met mijn vrouw te fietsen. Ik ben zelfverzekerder geworden, en ik voel dat ik ertoe doe.”
Geen werkdruk, wel professionele begeleiding
“Natuurlijk is het soms ook lastig, in het begin begrijp je dementie niet helemaal, maar de begeleiding helpt je daarmee om te gaan. En ja, er sterven ook steeds mensen. Ze zijn hier toch op leeftijd. Daar heb ik het echt moeilijk mee gehad. Dan had ik een band met zo’n iemand opgebouwd en ineens zie je ze hier niet meer rondlopen. Gelukkig weten de mensen die hier werken hoe je daar mee om moet gaan, geven je de ruimte en helpen je het een plekje te geven.”
Rein geeft aan dat door de goede samenwerking, je je wel verantwoordelijk voelt voor je werk.” Ik zorg altijd dat ik vooruitgewerkt heb, wanneer ik even met vakantie ben. Vrijwillig is natuurlijk niet vrijblijvend. Zo vul ik het ook graag in.”
Je bent boventallig, maar wel een belangrijke aanvulling
Lize vult aan: “En weet je wat zo fijn is? Ik ben geen vervanging van het zorgpersoneel, ik hoef dus niet bang te zijn dat er een bewoner onverzorgd wordt achtergelaten. Ik ben boventallig, dus zo kunnen we de extra dingen doen, die het leven hier zo leuk maakt. Zoals een Bingo-middag organiseren. ” Ze doet eigenlijk niets, zegt Lize zelf. “Ja, koffie schenken en beetje zorgen dat alles loopt in de woonkamer.”
Lize komt graag bij ZorgErf, ze noemt het een menselijke omgeving, waar nooit gedacht wordt in problemen, maar altijd in oplossingen. “Ze zijn hier enorm creatief en ieder idee wordt eigenlijk omarmt. Zo voel ik mij serieus genomen door de professionals hier en ondertussen geeft het me ook het gevoel dat ik bijdraag aan en menselijk leven voor de mensen die hier wonen en komen.”
Waardering van bewoners en leidinggevenden
Dat Lize meer doet dan niets, blijkt wanneer ik haar later tegenkom op het erf; een wandeling met één van de bewoners. De meneer waar Lize een rondje over het terrein maakt zegt dat Lize het zonnetje in huis is voor hem. Het tovert een grote glimlach op het gezicht van Lize: “Ja, de mensen zijn echt dankbaar dat je er bent.”
Rein voelt zich niet alleen gewaardeerd door de bewoners. Hij voelt ook zeker de waardering vanuit ZorgErf: “Als er een attentie is voor het personeel, krijgen de vrijwilligers dit ook. We worden nooit vergeten en overal in meegenomen. De waardering is een grotere beloning dan het geld wat je misschien anders als beloning zou krijgen.” ZorgErf is een goede werkgever, dan wil ik een goede vrijwilligers zijn.
Wat ZorgErf maakt dat iedereen er graag komt?
De meneer in de rolstoel, waar Lize mee aan het wandelen is, vat het even samen: “Wanneer je het erf op komt, valt er een warme deken over je heen.” Lize:“Ik heb niet het gevoel dat ik naar het werk ga, ik kom hier op bezoek.” Lize heeft zelfs haar plekje voor later al gereserveerd, mocht het nodig zijn. Ja, beaamt Rein: “Het is soms jammer dat de mensen die hier wonen niet meer beseffen hoe mooi ze hier zitten.”
💬 Mail ons!
Heb jij een tip of opmerking? Mail naar de redacties: redactie@vrmg.nl of bel:
Redactie Nijkerk 0341-798298 | Redactie Nunspeet 0341-258133
