Veluwe Randmeer Mediagroep

In 2019 werd Henri teruggevraagd als voorzitter, omdat WHC in de ‘misère’ zat: “Er waren weinig bestuursleden en men vroeg zich af: hoe nu verder? Ik ben toen benaderd of ik alsjeblieft weer terug wilde komen om de leiding te pakken. Tijdens de eerste ALV heb ik meteen gezegd dat dit van tijdelijke aard zou zijn, maar het was moeilijk om een vervanger te vinden.”

Geen tijd voor vervanger
In het begin had Henri daar niet eens tijd voor, legt hij uit: “Het was veel werk om alles weer op de been te helpen. Allerlei commissies moesten weer opgebouwd worden: de sponsorcommissie, voetbalzaken, kantinecommissie. Het was bouwen, bouwen, bouwen en een zoektocht naar een voorzitter had ik terzijde geschoven.”

Marian komt in beeld
Tot een half jaar terug, toen het balletje is gaan rollen met Marian. Hij vertelt hoe hij haar heeft zien opgroeien in de club: “Ik kende haar al van kleins af aan”, zegt hij gebarend. En dat is precies de soort opvolger die hij in zijn gedachten had: iemand die diepgeworteld is binnen de club.

Tekst gaat verder onder de video

Marian heeft van jongs af aan dus gevoetbald bij WHC en heeft enige tijd in Zwolle gewoond. Toch bleef ze altijd terugkomen bij WHC om haar familie aan te moedigen. Henri vraagt haar: “Heb je ooit het gevoel gehad dat je weggeweest bent?” Daarop antwoord Marian stellig: “Nee, iedereen vond het mooi dat ik er weer was. Ik ben altijd betrokken geweest en ben het blijven volgen.”

Kantinemedewerker
Inmiddels woont ze weer in Wezep en voetballen haar kinderen, hoe kan het anders, ook bij de Wezep Hattemerbroek Combinatie: “Toen ze gingen voetballen heb ik mij aangemeld als kantinemedewerker, want ik vind het belangrijk om vrijwilliger te zijn als je kinderen op een sport zitten.”

En daar in de kantine van WHC gebeurde het allemaal. WHC speelde een belangrijke uitwedstrijd en de kantine zou openblijven totdat het eerste terug was. Precies toen stond Marian achter de bar en kwam ze Henri tegen. Hij vraagt haar: “Wat doe jij hier dan?” En gesprek ontstaat en het eerste zaadje wordt geplant. Henri hoeft een poosje later namelijk niet na te denken en zegt tegen Marian: “Jij moet me opvolgen.” Marian zegt gekscherend: “Ja, is goed Henri.” Toen nog denkend dat het gekkigheid zou zijn.

Het werd steeds concreter
Tot ze Henri drie weken later weer tegenkwam en hij zei dat ze nog wel een keer een afspraak moesten maken. Ze spraken af om sowieso een keer te praten wat het in zou houden en de sneeuwbal werd alsmaar groter. Marian: “Ik had die ambitie helemaal niet, maar andere mensen zeiden ook dat ik het moest gaan doen.”

Haar moeder zei nog tegen haar: “Doe dat nou niet, want je krijgt van alles over je heen”, waarop ze antwoordde dat het ook haar werk was en ze daar mee om kon gaan. Ze werd steeds enthousiaster: “Ik ging terugdenken wat de club WHC altijd was geweest voor mij. Ik wil een bijdrage leveren om ervoor te zorgen dat mijn zoontjes hetzelfde gevoel krijgen als ik. Bij WHC is plek voor iedereen, we hebben een belangrijke rol in de gemeenschap. Ik wil een cultuurdrager zijn.”

Daarnaast hoopt ze dat er meer mensen op zullen gaan staan in de club met haar aanstelling: “Ik sta midden in alle generaties en kan met iedereen goed opschieten.” Ook wil ze benadrukken dat ze er niet voor haarzelf zit: “Ik doe het voor het dorp en de gemeenschap.”

Eerst observeren
Observeren is het eerste wat Marian gaat doen: “Het is allemaal heel snel gegaan. Ik ga de komende maanden eerst met iedereen in gesprek. Ik wil de ontbrekende stukjes aanvullen en mensen bij elkaar brengen en verbinden. Ik ga niet als een olifant door een porseleinen kast.” Concreet voorbeeld van iets waar ze zich hard voor wil maken zijn meer ‘evenementjes’ rondom de accommodatie buiten de wedstrijd en trainingsdagen. Denk bijvoorbeeld aan een tienerdisco op vrijdagavond of een koffieochtend voor de pensionado’s in het dorp.

Verhuizen of renoveren?
Ook de accommodatie van WHC is een belangrijk thema, deze is namelijk sterk verouderd. Er zijn nu twee scenario’s uitgewerkt. Een van de scenario’s is het renoveren van het sportpark. Het andere scenario is ook nog steeds denkbaar, namelijk de verplaatsing van WHC naar het H2O-terrein. Marian wil ervoor zorgen dat hier zo snel als mogelijk duidelijkheid over komt voor de leden.

Gastvrijheid van WHC
Beiden glunderen als het gaat over de wedstrijd van Ajax tegen Rangers FC: “We kregen heel veel complimenten. We hoorden dat het niet ‘gewoon’ is hoe mensen hier ontvangen worden. Ze zeiden zelfs: zo hebben we het bij Ajax nog niet. Voor ons is het heel normaal, want die gastvrijheid wordt hier met de paplepel ingegoten. Ik ben ook trots op alle vrijwilligers die al weken lang in de weer zijn geweest op de club”, zegt Marian.

Ideale vervanger
Geen enkele keer spreekt Henri haar tegen tijdens het gesprek: “Alles wat ze zegt komt me niet vreemd over. Het klinkt zoals ik er zelf ook over denk.” Klinkt als de ideale vervanger dus. En over de switch van kantinedienst naar voorzitter, grapt Henri: “Zo snel kun je dus promotie maken binnen WHC.”

WHC komt altijd bovendrijven
Henri kijkt tot slot nog een laatste keer terug: “Het was een mooie tijd met veel hoogte- en dieptepunten. Ik ben trots op de club en ook trots dat ik voorzitter mocht zijn. We doen het hier samen en WHC komt altijd wel weer bovendrijven.”