Veluwe Randmeer Mediagroep

“Ik kijk met gemixte gevoelens terug op mijn tijd in Elburg”, zegt hij. “Ik heb er mooie dingen meegemaakt, maar het was ook de plek waar veel ellende begon.”

Lees ook:  Uit zorg voor jongeren loopt Eip de straten van Elburg door: ‘Ik weet wat er op het spel staat’

Van hangen op straat naar dagelijks gebruik

Het begon onschuldig, is zijn ervaring. Samenkomen met vrienden op straat. Muziek, lachen, erbij horen. Gaandeweg veranderde de sfeer.

'Er kwam overlast. Harde muziek. Drugs. Mensen maakten er een rommeltje van.'

In het begin werd er af en toe een joint gerookt. Vooral tijdens de coronaperiode nam dat toe. “Het werd steeds normaler. Mensen schaamden zich er minder voor en daardoor werd de groepsdruk groter.”

Volgens hem bleef het vaak niet bij blowen. “Mensen waren er een beetje op uitgekeken en begonnen te experimenteren met harddrugs. Veel mensen zien drugs als één ding, maar de stap van een joint naar pillen of poeder is groot. Voor mij voelde dat als een grens die werd overschreden.”

‘We hielden elkaars verslaving in stand’

Hij benadrukt dat hij zelf verantwoordelijkheid draagt voor zijn keuzes. “Mijn verslaving lag niet alleen aan externe factoren. Ik had ook andere keuzes kunnen maken.”

Tegelijk speelde de omgeving een grote rol. “We hielden met z’n allen elkaars verslaving in stand. Als iemand wilde stoppen, zag hij de anderen weer gebruiken. Die verleiding was voor velen niet te weerstaan.”

Kwetsbaarheid speelde daarin mee. “Ik voelde me vooral kwetsbaar als mijn toekomst niet hoopvol leek. Dat kwam ook door corona. Lockdowns zorgden voor leegte en onzekerheid.” Ook vriendschappen bleken risicovol. “Als ik met vrienden afsprak die gebruikten, kwam ik sneller weer in de verleiding.”

Weggaan om te kunnen stoppen

De doorbraak kwam pas toen hij zijn omgeving verliet. “Ik ben even helemaal weggegaan. Dat heeft enorm geholpen.” Zonder negatieve invloeden kon hij zich richten op herstel. “Dagelijks bewust nadenken: helpt dit voor mijn toekomst? Dat gaf discipline en houvast.”

Die afstand maakte ook duidelijk hoe groot de invloed van je omgeving is. “Positieve mensen om je heen en het gesprek aangaan, dat is essentieel.”

Wat werkt volgens hem wél

Hij ziet dat er in Elburg al veel gebeurt. Jongerenwerk, ontmoetingsplekken en initiatieven die contact proberen te houden. “Denk aan plekken als Stichting Wiel of Roberts. Zulke plekken zijn belangrijk.”

Volgens hem helpt het vooral als jongeren perspectief ervaren. “Als je uitzicht hebt op een hoopvolle toekomst, willen de meesten de drugs niet eens aanraken. Maar wat werkt, verschilt per jongere.”

Over ouderlijke aanwezigheid in de wijk is hij genuanceerd. “Aan de ene kant kan het helpen, omdat jongeren bang zijn betrapt te worden. Aan de andere kant zoeken ze dan andere plekken op, zoals het bos. Het is geen wondermiddel.”

In gesprek zonder oordeel

Zijn belangrijkste boodschap aan ouders en samenleving: blijf in gesprek. “Ga met jongeren praten zonder oordeel. Niet alles hoeft goedgekeurd te worden, maar geef ruimte om alles te delen.”

Experimenteren is soms niet te voorkomen, zegt hij. “Maar laat het niet escaleren. Kijk samen hoe jongeren hun leven willen inrichten en help ze die stappen ook echt te zetten.”

Hoop als tegenkracht

Dat juist nu zijn verhaal naar buiten komt, voelt voor hem passend. “Als mijn ervaring ook maar één jongere helpt om eerder na te denken of hulp te zoeken, dan is het de moeite waard.”

Waar Eip vorige week vanuit ouderlijke zorg de straat op ging, laat dit verhaal de andere kant zien: hoe kwetsbaar jongeren kunnen zijn en hoe groot het verschil kan zijn als iemand op tijd wordt gezien.