Veluwe Randmeer Mediagroep

Vandaag, 12 december, gaat de documentaire in première. Dat dit samenvalt met Paarse Vrijdag voelt voor haar als het juiste moment om haar kwetsbare kant te delen. “Ik ben best wel zenuwachtig. Ik heb veel ervaring met online haat doordat ik mij zo kwetsbaar opstelde. Nu laten we het aan het grote publiek zien en dat is spannend.”

Reflecteren

Emily verhuisde in haar puberteit naar Putten en kijkt in de film terug op het combineren van queer en christelijk zijn. Ook staan de makers stil bij de negatieve reacties die zij tijdens het proces kreeg. “Het laat echt zien wat dit hele proces met mij deed. Door het reflecteren ben ik meer van mijzelf gaan houden.”

Haar middelbareschooltijd bracht ze door in Ermelo. “Ik had toen wel vriendjes, maar was vooral bezig met leuk gevonden worden. Eigenlijk dacht ik er niet over na of ik ze wel leuk vond.” Dat veranderde toen ze haar ex ontmoette. “Hij was echt geweldig. Hij is biseksueel en door hem leerde ik kennen dat het oké is wie je bent.”

Uit de kast

Door die relatie ontdekte Emily dat ze queer is. “Ik denk dat ik het stiekem al langer wist, maar het was altijd een gevecht.” Tijdens haar stage kwam ze voor het eerst uit de kast. “Mijn ouders vonden het lastig, maar ik had toen nog een vriend, dus ze dachten dat het wel goed kwam.”

Wanneer ze haar huidige partner ontmoet, volgt een tweede coming-out. “Dat werd heel goed ontvangen door mijn ouders. Ik was heel bang voor hun reactie, maar ze zeiden vooral dat ze heel veel van mij houden.” De steun van haar familie betekent veel voor haar. “We hoeven het niet altijd met elkaar eens te zijn, maar we staan altijd met elkaar in verbinding en dat maakt ons sterk.”

Geloof en identiteit gaan samen

“De combinatie van queer en christelijk hoor je niet vaak”, zegt Emily. Lange tijd dacht zij dat ze moest kiezen. “Dan koos ik voor het geloof, maar ik kon mezelf niet ontkennen. Dat is een gevecht dat meer mensen herkennen denk ik.”

In de documentaire wil ze laten zien dat beide kanten naast elkaar kunnen bestaan. “Het is belangrijk dat mensen de verbinding met elkaar opzoeken. In mijn perfecte wereld mag iedereen gaan en staan waar die wil.”

Zoektocht naar God

Ook de rol van de kerk komt aan bod. “Het is juist een plek waar iedereen mag komen, maar dat voelt nu niet altijd zo. Het voelt heel krom dat ze dan over queers zeggen dat het niet mag.” Ze begrijpt dat sommige mensen daardoor afstand nemen van het geloof. “Ik snap dat ze gekwetst zijn.”

Emily groeide op in een christelijk gezin en zocht altijd naar een teken van God. “Op mijn veertiende dacht ik dat God niet bestond. Toch voelde ik dat er iets was.” Later vond ze troost in het geloof, maar kwam de vraag terug: “Wil ik mij wel aansluiten bij een religie die zich zo tegen mij afzet?” Toch blijft het geloof deel van haar leven. “Het blijft een moeilijk puntje, maar daar ben ik vast niet de enige in.”

Zware periode en duidelijke boodschap

In ‘Ik ben die ik ben’ gaat Emily in gesprek met haar broer en met mensen die anders denken. Dat kwam hard binnen. “Het gaat over mijn bestaansrecht.” In november 2023 raakte ze overspannen. In de zomer van 2024 viel ze helemaal uit. Therapie hielp haar begrijpen waar de klachten vandaan kwamen. “Daardoor wist ik dat ik het verhaal juist wil vertellen.”

Boone hoopt dat de documentaire mensen aanzet tot gesprek. “Het is geen ziekte, het gaat om liefde en dat is volgens mij in de Bijbel ook belangrijk.” Aan queers wil ze meegeven: “Het geloof is niet tegen je, dat zijn de mensen.”

Het kernwoord van de documentaire is verbinding. “Het zou mooi zijn als we normaal met elkaar omgaan, ongeacht verschillen.” De titel voelt voor haar kloppend: “Ik ben die ik ben. Dit is wie ik ben en dat is goed.”