advertentie
Voor Anneke is die waardering bijzonder. “Ik wil dat er meer erkenning komt voor deze vorm van fotografie. Dit voelt als een stap in de goede richting.” Afscheidsfotografie, ook wel postmortale fotografie genoemd, bestaat al eeuwen. Toch is het pas sinds enkele jaren gebruikelijker om hiervoor een fotograaf in te schakelen.
Bang voor de dood
“Er ligt een taboe op afscheidsfotografie”, zegt Anneke. Volgens haar heeft dat alles te maken met angst voor de dood. “Mensen denken dat je alleen maar verdriet en narigheid vastlegt.” Juist dat beeld wil de vrouw achter AHA Fotografie veranderen.
“Ik leg de mooie momenten vast, waar liefde voelbaar is. Ook kleine gebaren, zoals een hand op een schouder of een knuffel.” De focus ligt niet op verdriet. “De pijn herinneren mensen zich wel. De liefdevolle momenten verdwijnen sneller, en daarom fotografeer ik die.”
Herinneringen terugbrengen
Met haar camera is Anneke aanwezig bij een intiem en persoonlijk moment. De erkenning van een jury is fijn, maar de reacties van nabestaanden betekenen voor haar meer. “Ik fotografeerde een familie die hun zoon verloor. Zij vertelden dat de foto’s hielpen om herinneringen terug te halen. Daar doe ik het voor.”
Ook binnen haar eigen gezin krijgt ze die erkenning. “Mijn zoon zei dat mijn foto’s de toekomst van mensen bepalen. Dat raakte me. Toen besefte ik pas echt hoe belangrijk dit werk is.”
Lach van oor tot oor
Wereldwijd bestaan honderden wedstrijden voor documentairefotografie. ‘This is Reportage’ is daar één van. Vier keer per jaar worden ongeveer 40.000 foto’s ingestuurd vanuit de hele wereld. Voor het derde jaar deed Anneke mee.
“Dan krijg je een mail met de ranking. Als je ziet dat je derde van Nederland bent en ook wereldwijd zo hoog eindigt, dan krijg je echt een lach van oor tot oor”, zegt ze.
Anneke kijkt kritisch naar fotografiewedstrijden. “Bij sommige wedstrijden kun je letterlijk een award kopen. Bij ‘This is Reportage’ werkt dat anders. Alles is anoniem. Het werk moet raken, en dat vind ik het allerbelangrijkste.”
Verhalen vertellen
Winnen is niet het doel, benadrukt Anneke. “Tijdens het fotograferen ben ik niet bezig met wedstrijden. Ik wil er zijn voor de mensen.” Met toestemming van nabestaanden stuurt ze soms foto’s in. “Sommige beelden stuur ik meerdere keren in, omdat ik geloof in het verhaal.”
Dit jaar won Anneke vijf awards. Daarmee eindigde ze als derde beste fotograaf van Nederland. Ook werd ze dertiende van de wereld met een individueel verhaal en vijftiende met een beeldverhaal. “Dat is een enorme waardering. Het helpt om deze vorm van fotografie zichtbaar te maken.”
De winnende foto’s vertellen elk een eigen verhaal. “Een beeld van een man die zwaait naar de rouwauto raakt veel mensen. Net als de foto van kinderen die afscheid nemen van hun oma.” Anneke hoopt dat meer mensen kiezen voor afscheidsfotografie. “Het is een blijvende herinnering. De dood is niet alleen eng, het brengt ook verbinding.”
💬 Mail ons!
Heb jij een tip of opmerking? Mail naar de redacties: redactie@vrmg.nl of bel:
Redactie Nijkerk 0341-798298 | Redactie Nunspeet 0341-258133
