Veluwe Randmeer Mediagroep

Op maandagavond 15 december schuiven tachtig mensen aan in een sfeervol versierde zaal. Kerstverlichting hangt langs de muren en live kerstmuziek klinkt op de achtergrond. In de keuken staat Stanley Rutten, initiatiefnemer van Winter Warmte. Samen met Danielle Meloen, operationeel manager van de multifunctionele centra in Harderwijk, organiseert hij de avond.

“Laten we af en toe eens aan elkaar denken in de wereld die al zo klote is”

Jaar tegen eenzaamheid

Tijdens de voorbereidingen vertelt Stanley waarom de maaltijd wordt georganiseerd. “Vanuit de gemeente Harderwijk is 2025 het jaar tegen eenzaamheid. Daar wilde we op inspelen en dat doen we op deze manier.” Vorig jaar vond de maaltijd ook plaats. “Het was toen echt een groot succes!”

Toen kwamen er vijfenzeventig mensen. Er werden, volgens Stanley, veel persoonlijke verhalen gedeeld. Dit jaar zit de zaal helemaal vol. “Er kunnen niet meer mensen bij, wat een groot compliment is.” Bezoekers betalen een kleine bijdrage en krijgen daarvoor een uitgebreide maaltijd.

Ontmoeting aan tafel

De avond draait om ontmoeting en verbinding. Aan de lange tafel wordt gelachen, gepraat en ook stil meegenoten. Iedereen doet het op zijn eigen tempo. Een bezoekster vertelt waarom ze is gekomen. “Het is belangrijk om elkaar te ontmoeten en meer naar elkaar om te kijken. Ik ben hier voor de gezelligheid en hoop een leuke avond te hebben.”

De maaltijd is bedoeld voor mensen die eenzaamheid ervaren, maar dat begrip is breed. “Het is lastig voor mensen om in te schatten of ze eenzaam zijn”, zegt Stanley. “Dat maakt de stap om te komen soms groot.”

Erkenning is een stap

Albert uit Harderwijk herkent dat. “De erkenning dat je eenzaam bent is een grote stap. Maar daarna is de vraag wat je ermee doet. Zoek je mensen op of juist niet? Ikzelf maak er het beste van.”

Aan tafel voelt de sfeer open en toegankelijk. Albert praat gemakkelijk met zijn buren, terwijl een man iets verderop liever wat stiller blijft. “Ik kom hier voor de gezelligheid, maar hoef niet zo op de voorgrond te staan.” Af en toe deelt hij iets met zijn buurman. “Kijk, dit is mijn hondje”, zegt hij, terwijl hij een foto van Simba laat zien.

Iedereen mag er zijn

Vorig jaar was hij er ook, maar moest hij eerder weg vanwege zijn hond. “Ik heb haar nu bij mijn dochter gebracht. Dan kan ik de hele avond blijven.”

Juist die laagdrempeligheid van de avond wordt gewaardeerd. “Het is voor iedereen. Of je nou eenzaam bent of gewoon zin hebt in gezelligheid, je mag hier zijn”, zegt Albert. Dat is precies wat Stanley en Danielle willen uitstralen. “Iedereen is welkom.”

“Ik heb mijn hond nu bij mijn dochter gebracht. Dan kan ik de hele avond blijven”

Voor de samenleving

Na de openingswoorden van Danielle gaan de borden rond. Er wordt gegeten, gedronken en gepraat. Een groep van twintig vrijwilligers zorgt dat het niemand aan iets ontbreekt. Een van hen vertelt waarom ze helpt. “Ik werk als gastvrouw in de horeca en wilde ook als vrijwilliger wat terugdoen voor de samenleving.”

Stanley hoopt dat het initiatief verder reikt dan deze ene avond. “De wereld zou er een stuk leuker uitzien als iedereen eens per jaar iets goeds doet voor een ander.” Danielle ziet dat het initiatief leeft. “Veel mensen die vorig jaar kwamen, zijn er nu weer. Het wordt ook breed gedragen door lokale stichtingen en ondernemers.”

Stanley sluit af met een oproep die blijft hangen. “Laten we af en toe eens aan elkaar denken in de wereld die al zo klote is.” Aad is het daarmee eens. Hij is voor de tweede keer aanwezig en vertelt in de video hieronder over zijn ervaringen. Is hij wel eens eenzaam én valt het menu in de smaak?