Veluwe Randmeer Mediagroep

“Ik ga dan alleen terug, dan wil ik zijn naam zien”

Nooit vergeten
“Het is een emotionele dag maar ik denk dat ik morgen pas voel wat voor indruk het op mij maakt. Vandaag was ik druk”, vertelt Janny. Ze zet zich bij de Stichting Oktober 44 in om te vertellen over wat haar vader is aangedaan, “We mogen dit nooit vergeten.” Janny woont naast de Puttense herdenking ook die in Ladelund bij: “Zo lang het gaat wil ik daarbij zijn, dan bezoek ik het graf van mijn vader. We gaan dan met een groep maar ik ga altijd nog even alleen terug om zijn naam te zien.”

Janny was vier jaar oud toen haar vader weggevoerd werd. Voor haar 2 oktober 1944 het moment dat de oorlog begon, “Toen werd het zichtbaar.” Het straatbeeld van Putten veranderde. Van Roon vertelt: “Het was bijna normaal dat niemand een vader had. Ik ging een keer op woensdagmiddag bij een vriendinnetje spelen en die had een vader. Toen ik thuiskwam en mijn moeder vroeg hoe het was kon ik alleen maar vertellen dat zij wél een vader had.”

Bezoekers lopen langs de kransen | Foto: VRMG

Kracht
De vader van Janny kwam nooit meer thuis, “Het blijft hartverscheurend.” Het gezin haalde veel kracht uit het geloof, “Mijn moeder zei altijd dat we dit nooit kunnen vergeten maar dat we moeten vergeven. Dit kon zij door God en door Zijn boodschap.” Janny zelf haalt ook veel steun uit het geloof, “Zonder het geloof had ik er niet zo bij gezeten.”

Veel belangstelling | Foto: VRMG

Gezangen spelen een grote rol in de herdenkingen. Een Psalm dat in zowel Nederland als Duitsland gezongen wordt is Psalm 84:3 en 4: “Bij de herdenkingsdienst in Duitsland zingen we dit Psalm. Het was het laatste nummer dat de mannen hier in de Oude Kerk zongen, dus dat is een heel ontroerend moment om samen te beleven”, sluit Janny af waarna er een kleine glimlach op haar gezicht verschijnt.